De oorzaak van dat wat vermeden moeten worden is de vereniging van de Ziener met het Geziene. (Patanjali 2.17)
“Als je je een keer niet zo lekker voelt, kom dan vooral
naar de yogales”, vertel ik de leerlingen regelmatig. “Waarom? Dan pas ga je
echt voelen wat yoga voor je kan betekenen. Want voor vele kwaaltjes is er een
oefening. “ Maar het heeft niet alleen zijn uitwerking op het fysieke lichaam,
ook je energie en je gedachten doen mee. De ziener kan ontkoppeld worden van
het geziene, zoals Patanajali het omschrijft in zijn Yoga Sutra’s. Of in dit
geval: de voeler van het gevoelde. Met dit in mijn achterhoofd zat ik aan de
ontbijttafel. Mijn hoofd steunde in mijn handen, het bonkte als een gek. Ik had
al een paar dagen slecht geslapen, mijn keel voelde als schuurpapier en het
snot zat overal. En ik stelde Erwin een vraag die ik nog nooit eerder had
gesteld: “Ik denk niet dat ik vanavond yogales kan geven. Zou jij het willen
overnemen?” Ik was namelijk zielig.
“Ja, je hebt de afgelopen maanden ook veel gegeven. Aan
anderen. Veel energie. Je hebt veel voor andere mensen gedaan. Ook jij moet je
zelf kunnen opladen”, waren de troostende woorden van Erwin. Ik voelde aan dat
het daar was mis gegaan: ik was mezelf vergeten. En had daarmee roofbouw
gepleegd op mijn lichaam. Mijn lichaam dat vandaag een signaal af gaf en mij
vertelde dat het even genoeg was. “Als je ergens een probleem ervaart, ga dan
na met welk chakra, of welke chakra’s het te maken heeft. Met je hartcentrum,
je vuurcentrum, je watercentrum? Als je het niet direct kunt plaatsen, dan kijk
je naar je zintuigen, die verbonden zijn aan de chakra’s. Hoe is het met je
geur, je smaak, je zicht, je tast, je gehoor, je gevoel.”, vertelde onze
yogaleraar die week. De les bood direct verheldering bij mijn verkoudheid.
“Ik kan echt niet meer slapen”, verzuchtte ik midden in de
nacht. En terwijl ik mijn bed uit kroop en besloot om dan maar de hond uit te
gaan laten en de zon op te zien komen, besefte ik dat ik de afgelopen dagen
toch wel heel vaak het woord “ik” in de mond had genomen. Het leek wel of de
hele wereld om mij draaide. En dat gebeurt met veel mensen die zich niet zo
lekker voelen. Op een gegeven moment gaat alle aandacht uit naar de kwaal. Het
ahamkara (ego) maakt overuren. En dat leidt meestal niet tot een snellere
genezing. Want zo weten we: energie volgt gedachten. En als al je gedachten
gaan naar je kwaal, lijkt het wel of die in je beleving steeds groter wordt. “Overgave”,
was wat er bij mij binnenkwam, terwijl ik in de vroege ochtend stond te
genieten van de zonsopkomst. De zon had al zoveel kracht dat hij mij verwarmde
en een prachtige oranje gloed over het landschap verspreidde.
“Pfffff, wat is het hier heet…” mopperde de eerste leerling
die ’s avonds de yogaruimte binnenkwam. De zonwering was stuk en het voelde
inderdaad alsof het al zo’n 30 graden was. Ook de anderen beklaagden zich over de warmte. “Dat wordt een mooie les in pratyahara en overgave”, legde
ik ze uit. Er aan toevoegend dat bij Bikram Yoga de temperatuur altijd hoog is,
daar komende mensen juist voor. Met zachte stem begon ik de les. Iedereen zat
rustig op zijn of haar kussentje met gesloten ogen in de sukhasana. “Voel je
lichaam, observeer wat er gebeurt in je lichaam, waar het warm is of koud, waar
het pijn doet of juist prettig voelt…. Neem de tijd” Het werd helemaal stil, en
na een paar minuten vervolgde ik: “En besef dat jij niet je lichaam bent, je
hebt het slechts te leen. Concentreer je nu op het suizen van je oren.”
Ditzelfde deden we met het observeren van onze emoties en onze gedachten. Na 10
minuten besefte ik dat deze les eigenlijk voor mij was: “Je bent niet verkouden,
je hebt het!”
Reacties
Een reactie posten