Samadhi is dat wat
vergezeld gaat van beredenering, bespiegeling, zaligheid en het besef van
louter zijn. (Patanjali 1-17)
“Maak kans op een yogavakantie naar Bali”, lees ik op de
verpakking van het pak Optimel dat voor me staat op het campingtafeltje. “Een
vakantie voor 2 ter waarde van 5000 euro.” De tekst wordt vergezeld van een
sfeervolle foto van een slanke dame die bij ondergaande zon in de sukhasana zit
met haar handen boven haar hoofd. “Mag ik nog wat drinken, mam?”, gromt onze
puberzoon aan de andere kant van de tafel. Hij is met het verkeerde been uit
bed gestapt. Ondertussen grist zijn zus het pak voor hem weg en drinkt het met
vier teugen leeg. “Adem in, adem uit”, zeg ik tegen mezelf. Al beseffende dat
onze vakantie met zijn vijven in een kleine tent met veel Hollandse regen en
kou misschien wel veel meer te maken heeft met yoga, dan de trip naar Bali.
“Hoe komt het dat mijn voeten nauwelijks een afdruk maken in
het zand?”, had dochter gevraagd, toen we die avond de ondergaande zon gingen
bekijken op het strand. Ze ging nog “lichtvoetig” door het leven, de tamas had
nog niet al te veel invloed op haar gehad. En ik vertelde haar over wat voor
rol yoga daarin heeft. Hoe je controle kunt krijgen over je prana en jezelf
heel licht of heel zwaar kan maken. “Ik laat dus niet veel achter…”, verzuchtte
ze. “Ja, wat is je footprint?”, vervolgde ik. “Wat laat je achter als je deze
wereld weer verlaat?” “Zijn we in staat om de wereld een stukje mooier achter
te laten dan dat we hem aantroffen?” En ik liet de zandkorrels door mijn handen
glijden. “Schoner, vriendelijker, harmonieuzer, wijzer?” Ook dat is Yoga.
De yoga asana’s waren wat moeilijker te beoefenen. De
voortent was krap en als ik een virabhadrasana wilde doen, kon ik mijn
armen niet eens strekken omdat ik dan het plafond van de tent raakte. Waarbij
mijn rechtervoet in de bak met hondenvoer stond. Na twee dagen besloot ik dan
ook maar me in de avonduren te richten op de concentratie en meditatie. Met op
de achtergrond een strakke bass muziek van de summerparty in de naastgelegen
discotheek. En gillende kinderen die echt niet naar bed wilden, maar daar wel
aan toe waren. Dan was er nog de buurman die iedere avond zijn skottelbraai
aanzette om de varkensworstjes te braden. En aan de andere kant hadden we een
Duitse familie die ’s avonds de campingtafels aan elkaar schoven en tot diep in
de nacht probeerden Nederlands te leren met Google translate.
Terug naar de droomvakantie op Bali. Ik mijmerde over wat
mensen daar zochten. Rust, ontspanning in de hectiek van het dagelijks leven.
Ik zie de belangstelling voor yoga steeds meer toenemen en juichte dat in
eerste instantie toe. Maar wat men er in vindt, heeft weinig met klassieke yoga te maken.
Besef ik pas nu. De mensen raken gehecht aan de kalmte, aan een gevoel van
eenwording, van alomvattende liefde, van de leegte die ze ervaren bij een yogavakantie,
of een yogales terug thuis. En met dat verlangen wordt grof geld verdiend. Maar
bij thuiskomst gaat het hectische leven verder. Het doel van Raja Yoga is niet
zozeer alleen die extase (van zijn, liefde of euforie) bereiken, maar het toe te passen in je dagelijks leven. Het te blijven observeren en door de geleerde yogatechnieken er zelf steeds meer controle over te krijgen. Ook tijdens een verregende kampeervakantie in Zeeland.
Reacties
Een reactie posten