Doorgaan naar hoofdcontent

Je bent niet verkouden, je hebt het

De oorzaak van dat wat vermeden moeten worden is de vereniging van de Ziener met het Geziene. (Patanjali 2.17)

“Als je je een keer niet zo lekker voelt, kom dan vooral naar de yogales”, vertel ik de leerlingen regelmatig. “Waarom? Dan pas ga je echt voelen wat yoga voor je kan betekenen. Want voor vele kwaaltjes is er een oefening. “ Maar het heeft niet alleen zijn uitwerking op het fysieke lichaam, ook je energie en je gedachten doen mee. De ziener kan ontkoppeld worden van het geziene, zoals Patanajali het omschrijft in zijn Yoga Sutra’s. Of in dit geval: de voeler van het gevoelde. Met dit in mijn achterhoofd zat ik aan de ontbijttafel. Mijn hoofd steunde in mijn handen, het bonkte als een gek. Ik had al een paar dagen slecht geslapen, mijn keel voelde als schuurpapier en het snot zat overal. En ik stelde Erwin een vraag die ik nog nooit eerder had gesteld: “Ik denk niet dat ik vanavond yogales kan geven. Zou jij het willen overnemen?” Ik was namelijk zielig.

“Ja, je hebt de afgelopen maanden ook veel gegeven. Aan anderen. Veel energie. Je hebt veel voor andere mensen gedaan. Ook jij moet je zelf kunnen opladen”, waren de troostende woorden van Erwin. Ik voelde aan dat het daar was mis gegaan: ik was mezelf vergeten. En had daarmee roofbouw gepleegd op mijn lichaam. Mijn lichaam dat vandaag een signaal af gaf en mij vertelde dat het even genoeg was. “Als je ergens een probleem ervaart, ga dan na met welk chakra, of welke chakra’s het te maken heeft. Met je hartcentrum, je vuurcentrum, je watercentrum? Als je het niet direct kunt plaatsen, dan kijk je naar je zintuigen, die verbonden zijn aan de chakra’s. Hoe is het met je geur, je smaak, je zicht, je tast, je gehoor, je gevoel.”, vertelde onze yogaleraar die week. De les bood direct verheldering bij mijn verkoudheid.

“Ik kan echt niet meer slapen”, verzuchtte ik midden in de nacht. En terwijl ik mijn bed uit kroop en besloot om dan maar de hond uit te gaan laten en de zon op te zien komen, besefte ik dat ik de afgelopen dagen toch wel heel vaak het woord “ik” in de mond had genomen. Het leek wel of de hele wereld om mij draaide. En dat gebeurt met veel mensen die zich niet zo lekker voelen. Op een gegeven moment gaat alle aandacht uit naar de kwaal. Het ahamkara (ego) maakt overuren. En dat leidt meestal niet tot een snellere genezing. Want zo weten we: energie volgt gedachten. En als al je gedachten gaan naar je kwaal, lijkt het wel of die in je beleving steeds groter wordt. “Overgave”, was wat er bij mij binnenkwam, terwijl ik in de vroege ochtend stond te genieten van de zonsopkomst. De zon had al zoveel kracht dat hij mij verwarmde en een prachtige oranje gloed over het landschap verspreidde.


“Pfffff, wat is het hier heet…” mopperde de eerste leerling die ’s avonds de yogaruimte binnenkwam. De zonwering was stuk en het voelde inderdaad alsof het al zo’n 30 graden was. Ook de anderen beklaagden zich over de warmte. “Dat wordt een mooie les in pratyahara en overgave”, legde ik ze uit. Er aan toevoegend dat bij Bikram Yoga de temperatuur altijd hoog is, daar komende mensen juist voor. Met zachte stem begon ik de les. Iedereen zat rustig op zijn of haar kussentje met gesloten ogen in de sukhasana. “Voel je lichaam, observeer wat er gebeurt in je lichaam, waar het warm is of koud, waar het pijn doet of juist prettig voelt…. Neem de tijd” Het werd helemaal stil, en na een paar minuten vervolgde ik: “En besef dat jij niet je lichaam bent, je hebt het slechts te leen. Concentreer je nu op het suizen van je oren.” Ditzelfde deden we met het observeren van onze emoties en onze gedachten. Na 10 minuten besefte ik dat deze les eigenlijk voor mij was: “Je bent niet verkouden, je hebt het!”

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mag het licht uit?

Kayendriya Siddhir Asuddhi Kshayat Tapasah. Volmaaktheid van de zintuigelijke organen en het lichaam (komt) na het teniet doen van onzuiverheid door strenge onthouding ( YS 2.43) “Mmmm… dat ziet er niet best uit. Ik roep even mijn collega erbij”, zei de arts terwijl hij met een lichtje in mijn oog scheen. “Het lijkt wel of het licht uit je oog is verdwenen”, was de conclusie van mijn man die avond ervoor, terwijl ik uitgeblust op de bank zat. En ja, zo voelde het ook. Geen energie meer, de tank was leeg. Het was niet voor niets dat een paar weken ervoor ik op diezelfde bank al verzuchtte: “Ik wou dat het alvast Kerst was, even helemaal niets. In een kaarsvlam staren, wat lezen, samen zijn, spelletjes doen,   de natuur in.” En ik dacht terug aan de “kerstbubbel” van vorig jaar. Het zou wat mij betreft nu wel langer dan een week mogen duren. Er bleek nog maar zo’n 15% zicht in mijn oog te zijn. En het was nog wel mijn goede oog, het andere oog was al eerder gaan haperen. Toen ik oo...

Doe je plicht en raak verlicht

Geloften van zelfonthouding omvatten het zich onthouden van geweld, leugen en bedrog, diefstal, onkuisheid en hebzucht. Zuiverheid, tevredenheid, onthouding, zelfstudie en overgave aan God vormen te zamen het naleven der geboden. (Patanjali, 2-31,32) Een jonge Sannyasin ging naar een woud. Lange tijd mediteerde hij daar en beoefende hij yoga. Na jaren van inspanning zat hij op een dag onder een boom, toen er droge bladeren op zijn hoofd vielen. In de boom zelf waren een kraai en een kraanvogel aan het vechten. De jongen werd boos: “Wat!!! Zijn jullie zo brutaal om die dorre bladeren op mijn hoofd te laten vallen…” Een straal van vuur (hij was al zo groot dat hij over deze siddhi beschikte) kwam uit zijn hoofd en verbrandde de vogels. De jongen was trots op wat hij bleek te kunnen. En een paar dagen later ging hij naar het dorp om te bedelen. “Moeder, geef mij voedsel”, riep hij tegen de gesloten deur. En de vro,uw antwoordde: “Wacht even jongen.” En de jongen dacht: “Jij v...

Uw wil geschiedde

Karma-yoga wordt gekenmerkt door het egoloze handleen, het verrichten van arbeid zonder dat het “ik” of eigenbelang centraal staat. (Swami Vivekananda, Karma-, Bhakti-, Jnana- en Raja Yoga) Beste Angela. Ik ben nog niet bijter morgen. ik kan niet, kan jij voor genda week? Groetjes. Met een gevoel van trots lees ik het sms-je nog een keer. In mijn herinnering ging ik terug naar de eerste keer dat ik haar ontmoette. Ik had spontaan gereageerd op een oproep om een vluchtelingengezin te begeleiden. En ik werd met open armen ontvangen. Wat een lieve, warme mensen. Ze spraken slechts een paar woorden Nederlands, maar daar gingen we aan werken. Met handen en voeten. Ik leerde ze Nederlandse kinderliedjes, vertelde over Nederland en de gewoontes van de Nederlanders en we lazen samen de krant. Op een dag nodigde ik ze uit om bij ons te komen eten. Erwin had flink zijn best gedaan en de familie kwam paasbest gekleed keurig op tijd (daar houden Nederlanders van, zo had ik ze verteld) bij o...