Doorgaan naar hoofdcontent

Je bent niet verkouden, je hebt het

De oorzaak van dat wat vermeden moeten worden is de vereniging van de Ziener met het Geziene. (Patanjali 2.17)

“Als je je een keer niet zo lekker voelt, kom dan vooral naar de yogales”, vertel ik de leerlingen regelmatig. “Waarom? Dan pas ga je echt voelen wat yoga voor je kan betekenen. Want voor vele kwaaltjes is er een oefening. “ Maar het heeft niet alleen zijn uitwerking op het fysieke lichaam, ook je energie en je gedachten doen mee. De ziener kan ontkoppeld worden van het geziene, zoals Patanajali het omschrijft in zijn Yoga Sutra’s. Of in dit geval: de voeler van het gevoelde. Met dit in mijn achterhoofd zat ik aan de ontbijttafel. Mijn hoofd steunde in mijn handen, het bonkte als een gek. Ik had al een paar dagen slecht geslapen, mijn keel voelde als schuurpapier en het snot zat overal. En ik stelde Erwin een vraag die ik nog nooit eerder had gesteld: “Ik denk niet dat ik vanavond yogales kan geven. Zou jij het willen overnemen?” Ik was namelijk zielig.

“Ja, je hebt de afgelopen maanden ook veel gegeven. Aan anderen. Veel energie. Je hebt veel voor andere mensen gedaan. Ook jij moet je zelf kunnen opladen”, waren de troostende woorden van Erwin. Ik voelde aan dat het daar was mis gegaan: ik was mezelf vergeten. En had daarmee roofbouw gepleegd op mijn lichaam. Mijn lichaam dat vandaag een signaal af gaf en mij vertelde dat het even genoeg was. “Als je ergens een probleem ervaart, ga dan na met welk chakra, of welke chakra’s het te maken heeft. Met je hartcentrum, je vuurcentrum, je watercentrum? Als je het niet direct kunt plaatsen, dan kijk je naar je zintuigen, die verbonden zijn aan de chakra’s. Hoe is het met je geur, je smaak, je zicht, je tast, je gehoor, je gevoel.”, vertelde onze yogaleraar die week. De les bood direct verheldering bij mijn verkoudheid.

“Ik kan echt niet meer slapen”, verzuchtte ik midden in de nacht. En terwijl ik mijn bed uit kroop en besloot om dan maar de hond uit te gaan laten en de zon op te zien komen, besefte ik dat ik de afgelopen dagen toch wel heel vaak het woord “ik” in de mond had genomen. Het leek wel of de hele wereld om mij draaide. En dat gebeurt met veel mensen die zich niet zo lekker voelen. Op een gegeven moment gaat alle aandacht uit naar de kwaal. Het ahamkara (ego) maakt overuren. En dat leidt meestal niet tot een snellere genezing. Want zo weten we: energie volgt gedachten. En als al je gedachten gaan naar je kwaal, lijkt het wel of die in je beleving steeds groter wordt. “Overgave”, was wat er bij mij binnenkwam, terwijl ik in de vroege ochtend stond te genieten van de zonsopkomst. De zon had al zoveel kracht dat hij mij verwarmde en een prachtige oranje gloed over het landschap verspreidde.


“Pfffff, wat is het hier heet…” mopperde de eerste leerling die ’s avonds de yogaruimte binnenkwam. De zonwering was stuk en het voelde inderdaad alsof het al zo’n 30 graden was. Ook de anderen beklaagden zich over de warmte. “Dat wordt een mooie les in pratyahara en overgave”, legde ik ze uit. Er aan toevoegend dat bij Bikram Yoga de temperatuur altijd hoog is, daar komende mensen juist voor. Met zachte stem begon ik de les. Iedereen zat rustig op zijn of haar kussentje met gesloten ogen in de sukhasana. “Voel je lichaam, observeer wat er gebeurt in je lichaam, waar het warm is of koud, waar het pijn doet of juist prettig voelt…. Neem de tijd” Het werd helemaal stil, en na een paar minuten vervolgde ik: “En besef dat jij niet je lichaam bent, je hebt het slechts te leen. Concentreer je nu op het suizen van je oren.” Ditzelfde deden we met het observeren van onze emoties en onze gedachten. Na 10 minuten besefte ik dat deze les eigenlijk voor mij was: “Je bent niet verkouden, je hebt het!”

Reacties

Populaire posts van deze blog

Win een yogavakantie naar Bali

Samadhi is dat wat vergezeld gaat van beredenering, bespiegeling, zaligheid en het besef van louter zijn. (Patanjali 1-17) “Maak kans op een yogavakantie naar Bali”, lees ik op de verpakking van het pak Optimel dat voor me staat op het campingtafeltje. “Een vakantie voor 2 ter waarde van 5000 euro.” De tekst wordt vergezeld van een sfeervolle foto van een slanke dame die bij ondergaande zon in de sukhasana zit met haar handen boven haar hoofd. “Mag ik nog wat drinken, mam?”, gromt onze puberzoon aan de andere kant van de tafel. Hij is met het verkeerde been uit bed gestapt. Ondertussen grist zijn zus het pak voor hem weg en drinkt het met vier teugen leeg. “Adem in, adem uit”, zeg ik tegen mezelf. Al beseffende dat onze vakantie met zijn vijven in een kleine tent met veel Hollandse regen en kou misschien wel veel meer te maken heeft met yoga, dan de trip naar Bali. “Hoe komt het dat mijn voeten nauwelijks een afdruk maken in het zand?”, had dochter gevraagd, toen we die avond

Geld maakt niet gelukkig

Het gebrek aan werkelijkheidsbesef, het gevoel van "ik-ben-heid"of egoisme, het gevoel van aangetrokken te worden tot en afgestoten te worden van de objecten en het krachtige verlangen te leven (in een lichaam) zijn de grote bezoekingen of oorzaken van alle ellende in het leven. (Patanjali 2-3) “Ga even rustig zitten,” zei man Erwin toen ik met de hond binnen kwam lopen. Hij zat op de bank en ik zag aan hem dat er iets aan de hand was. “Dit geloof je niet”, vervolgde hij met zachte stem, waarbij hij tuurde in het scherm van de computer. Ik keek met hem mee en kon mijn ogen niet geloven: hij zou een enorme hoeveelheid geld krijgen. “Dit kan niet waar zijn, hier klopt iets niet, er zit vast een addertje onder het gras”.  En ik vertelde hem over de vreemde verzoeken die ik regelmatig per e-mail kreeg. Ik hoefde maar te klikken op de link en het geld zou naar me toestromen. Er werd regelmatig voor gewaarschuwd. Maar dit bleek te kloppen, tot in de kleinste details. “Geld

Ben je eenzaam?

Het gebrek aan werkelijkheidsbesef, het gevoel van "ik-ben-heid"of egoisme, het gevoel van aangetrokken te worden tot en afgestoten te worden van de objecten en het krachtige verlangen te leven (in een lichaam) zijn de grote bezoekingen of oorzaken van alle ellende in het leven. (Patanjali 2-3) “Sorry, mag ik hier zitten?” Ik keek de man even aan die tegen het raam aangedrukt op het bankje in de metro zat. Hij had wel wat weg van Mr. Bean. Naast  hem was de enige plek die nog beschikbaar leek. Andere mensen hadden demonstratief hun tas naast zich neergezet, of waren zo breed gaan zitten dat er echt geen medepassagier bij kon. “Ja, graag”, mompelde hij verlegen en richtte zijn aandacht direct weer op zijn grote aktetas, waar een banaan uit te voorschijn kwam. De banaan werd van de schil ontdaan en in 1 keer naar binnen gewerkt. Verbaasd keek ik toe. Terwijl de metro vertrok keek ik nieuwsgierig om me heen naar de andere reizigers. De meeste mensen waren druk bezig met