Anders nog iets?

Antahkarana is geformeerd uit de sattvische delen van de vijf tanmatras (subtiele elementen), afgeleid van de grove elementen ether, lucht, vuur, water en aarde. Het bestaat uit vier kenmerken: manas, buddhi, ahamkara en citta. (Wetenschap van de ziel, Swami Yogeshvarananda Sarasvati).

Elke woensdag ga ik naar de markt in het dorp om groenten, brood, vis, bloemen, kaas en verse noten te kopen. Als ik bij de notenkraam aan kom, staat alles al klaar. Het is er als het ware gezellig gemaakt. Er is nagedacht over de perfecte opstelling. Ik word herkend en begroet. Nieuwe kaasjes staan tentoongesteld, de verse eieren liggen op de toonbank. En elke week heeft de dame In de kraam een paar stukjes kaas om te proeven met een verhaal erbij.

Ze houdt van haar kaas en nootjes en weet vaak al precies wat haar klanten willen bestellen. Sommigen probeert ze te verleiden met iets nieuws. In de tussentijd is ze bezig de noten te branden en de gebrande noten in een zakje te doen. "Zakje nog even open laten tot thuis, anders worden de nootjes slap", is steevast haar advies. Ze doet alles tegelijk en is altijd vriendelijk. Ik herken bij haar een zekere mate van antahkarana. Ze is volledig in de flow en het lijkt haar allemaal makkelijk af te gaan. Het is een feest geworden om bij haar notenkraam langs te komen.

Afgelopen woensdag was ik er weer. Ze was er niet. Nee er was nu een man bij de notenkraam. En er stond een enorme rij. Vanuit de verte zag ik al de enorme puinhoop: de lege bakken van de noten lagen kriskras in de vitrine. Drie dames bestelden de lekkere notenmix: “Ja, die ik altijd heb, half zout en half zonder zout. “ Maar dit keer was de notenmix op. Er werd nog gewezen op het feit dat "zij" het altijd nog even maakte, maar daar reageerde hij niet op. "Heeft u ook biologische kaas?" Hij keek de dame vragend aan. “Biologische kaas?” En mopperde vervolgens: “Geen idee…”

Betalen met de pinpas bleek een grote uitdaging. Welke knopjes moesten er allemaal ingedrukt worden? Na enkele pogingen lukte het dan toch. Maar na 30 minuten stond ik er nog. Toen ik eindelijk aan de beurt was, heb ik alleen een stukje kaas besteld. “Die noten haal ik wel op zaterdag”, besloot ik ter plekke.  Het contrast kon haast niet groter. Deze meneer was er waarschijnlijk voor het eerst en heeft nog een lange weg te gaan. Er was nog niet zo veel liefde voor kaas waar te nemen. Voor de noten en het dienen van de klant al helemaal niet! Hij was nog met alles bezig, maar vooral was hij aan het worstelen met zichzelf.

Afgelopen week mocht ik yogales geven aan een aantal collega's. Ik had me zorgvuldig voorbereid. Net zoals de dame van de notenkraam dat dagelijks doet. Eerst had ik de ruimte bekeken waar de les zou plaatsvinden, toen had ik de matjes en kussentjes vergaard en de kaarsjes aangestoken. En vervolgens wachtte ik in diepe stilte totdat ze binnen kwamen. Nog wat onwennig namen ze plaats op de kussentjes. De les ging als vanzelf, het ontstond ter plekke. De tijd vloog om. En ik besefte dat antahkarana alleen te creëeren is door langdurig en vol liefde en passie je aandacht te richten op een discipline. Of dat nu nootjes zijn of yoga.