Doorgaan naar hoofdcontent

Leven of geleefd worden?

Pratyahara of abstractie is, als het ware, de nabootsing door de zintuigen van het denkvermogen door zich terug te trekken, los te maken, van hun objecten. (Patanjali, 2:54)

"Ping". Er komt weer een berichtje binnen op mijn mobiele telefoon. Ik heb de neiging om te stoppen waar ik mee bezig ben en even te kijken wat het is. Misschien is het belangrijk, misschien moet ik er op reageren? En dan herinner ik me mijn dochter Rosalie. Ze had een mobiele telefoon gekregen van Sinterklaas, was direct toegevoegd aan de groepsapp van school en kreeg in een uur tijd wel 20 appjes. Die echt nergens over gingen: wat doe je, eeeeel, coool man. De volgende dag besloot ze uit de groepsapp te stappen. "Daar doe ik dus niet aan mee, mam. Ik ben de baas, niet mijn telefoon."

En zo leerde ik door yoga over meer dingen de baas te worden. Mijn zintuigen bijvoorbeeld. Je loopt op straat langs een bakker en ruikt heerlijke croissantjes. Eigenlijk heb je helemaal geen trek, maar ze ruiken zo lekker. Het doet me herinneren aan de vakanties in Zuid Frankrijk. "Heb ik nu een croissantje nodig?" Het antwoord is natuurlijk nee: mijn buik zit vol en de herinnering aan de geur is voldoende. Ik ben de baas over mezelf, niet de bakker die mij probeert te verleiden met de geur van croissantjes.

Sinds een paar jaar staat er bij ons thuis geen radio meer aan. Het verstoorde de stilte en ik stoorde me aan alle reclame en gepraat tussen de muziek door. Ik kom nog wel eens ergens waar de hele dag de televisie aan staat. Alle aandacht gaat er naar toe, een normaal gesprek is niet meer mogelijk. Natuurlijk luisteren we thuis regelmatig naar muziek, maar dat is dan muziek waar we zelf voor gekozen hebben, zonder reclame en zonder gepraat tussendoor. En natuurlijk kijken we regelmatig televisie, maar dan kiezen we bewust voor een bepaald programma of een mooie film. Heerlijk, maar wij zijn de baas, niet de televisie of de radio.

Pratyahara is het toverwoord en het helpt om niet meer te reageren op alle prikkels die de hele dag op je af komen. Die er voor zorgen dat je geleefd wordt in plaats van dat je je leven in eigen hand hebt. Pratyahara is de vierde stap in de yoga, de stap die je gaat voorbereiden op echte concentratie en meditatie. De techniek is eenvoudig, de uitvoering vereist jarenlang oefening. Je begint met het bewust te zijn dat je door een prikkel geraakt bent en besluit er niet direct op in te gaan. Je vraagt je af of je het nodig hebt. En als dat niet zo blijkt te zijn, trek je je energie terug uit de prikkel en met een hartekreet richt je het op een andere prikkel of een hoger doel.

Voorbeeld. Je zit op de bank en hoort de kraan langzaam druppelen in het toilet. Het liefst spring je geirriteerd op om hem dicht te draaien, maar dan besef je dat dit een mooie oefening is voor pratyahara. Je besluit niets aan de kraan te doen en je aandacht te richten op de vogeltjes die buiten tjilpen. Na verloop van tijd hoor je de kraan niet meer. Kun je hem daarna gewoon dichtdraaien! Wat voor druppelende kranen geldt, geldt ook voor piekergedachten, een grote zak vlaamse frites, een fles wijn of een slagroomtaartje. Jij bent de baas en je laat steeds minder je leven bepalen door prikkels van buiten af. Ook dat is Yoga. Ping.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mag het licht uit?

Kayendriya Siddhir Asuddhi Kshayat Tapasah. Volmaaktheid van de zintuigelijke organen en het lichaam (komt) na het teniet doen van onzuiverheid door strenge onthouding ( YS 2.43) “Mmmm… dat ziet er niet best uit. Ik roep even mijn collega erbij”, zei de arts terwijl hij met een lichtje in mijn oog scheen. “Het lijkt wel of het licht uit je oog is verdwenen”, was de conclusie van mijn man die avond ervoor, terwijl ik uitgeblust op de bank zat. En ja, zo voelde het ook. Geen energie meer, de tank was leeg. Het was niet voor niets dat een paar weken ervoor ik op diezelfde bank al verzuchtte: “Ik wou dat het alvast Kerst was, even helemaal niets. In een kaarsvlam staren, wat lezen, samen zijn, spelletjes doen,   de natuur in.” En ik dacht terug aan de “kerstbubbel” van vorig jaar. Het zou wat mij betreft nu wel langer dan een week mogen duren. Er bleek nog maar zo’n 15% zicht in mijn oog te zijn. En het was nog wel mijn goede oog, het andere oog was al eerder gaan haperen. Toen ik oo...

Doe je plicht en raak verlicht

Geloften van zelfonthouding omvatten het zich onthouden van geweld, leugen en bedrog, diefstal, onkuisheid en hebzucht. Zuiverheid, tevredenheid, onthouding, zelfstudie en overgave aan God vormen te zamen het naleven der geboden. (Patanjali, 2-31,32) Een jonge Sannyasin ging naar een woud. Lange tijd mediteerde hij daar en beoefende hij yoga. Na jaren van inspanning zat hij op een dag onder een boom, toen er droge bladeren op zijn hoofd vielen. In de boom zelf waren een kraai en een kraanvogel aan het vechten. De jongen werd boos: “Wat!!! Zijn jullie zo brutaal om die dorre bladeren op mijn hoofd te laten vallen…” Een straal van vuur (hij was al zo groot dat hij over deze siddhi beschikte) kwam uit zijn hoofd en verbrandde de vogels. De jongen was trots op wat hij bleek te kunnen. En een paar dagen later ging hij naar het dorp om te bedelen. “Moeder, geef mij voedsel”, riep hij tegen de gesloten deur. En de vro,uw antwoordde: “Wacht even jongen.” En de jongen dacht: “Jij v...

Uw wil geschiedde

Karma-yoga wordt gekenmerkt door het egoloze handleen, het verrichten van arbeid zonder dat het “ik” of eigenbelang centraal staat. (Swami Vivekananda, Karma-, Bhakti-, Jnana- en Raja Yoga) Beste Angela. Ik ben nog niet bijter morgen. ik kan niet, kan jij voor genda week? Groetjes. Met een gevoel van trots lees ik het sms-je nog een keer. In mijn herinnering ging ik terug naar de eerste keer dat ik haar ontmoette. Ik had spontaan gereageerd op een oproep om een vluchtelingengezin te begeleiden. En ik werd met open armen ontvangen. Wat een lieve, warme mensen. Ze spraken slechts een paar woorden Nederlands, maar daar gingen we aan werken. Met handen en voeten. Ik leerde ze Nederlandse kinderliedjes, vertelde over Nederland en de gewoontes van de Nederlanders en we lazen samen de krant. Op een dag nodigde ik ze uit om bij ons te komen eten. Erwin had flink zijn best gedaan en de familie kwam paasbest gekleed keurig op tijd (daar houden Nederlanders van, zo had ik ze verteld) bij o...