Doorgaan naar hoofdcontent

In de wolken

Samadhi is dat wat vergezeld gaat van beredenering, bespiegeling, zaligheid en het besef van louter zijn. (Patanjali 1:17)

"Heeft het gesmaakt?", vraagt de ober die even bij ons tafeltje langs komt. Eigenlijk hoeft hij het niet te vragen. Als hij ons observeert, ziet hij dat we helemaal in de wolken zijn. Er wordt niet meer gesproken, we genieten van de oesters in knoflooksaus, de coquilles in zwarte bonensaus en de ossenhaas met truffelsaus. Een keer per jaar verwennen we onszelf met een bezoek aan ons favoriete Chinese restaurant en toch kennen ze ons daar en worden we met alle egards ontvangen. Wij zijn dat gezin dat altijd in de wolken raakt.

En dat heeft alles te maken met bewustzijn. Waar is mijn bewustzijn nu? Hoe kan het dat ik soms vrolijk en blij ben maar een ander moment juist bang en verdrietig of boos. Hoe kan het dat het lijkt alsof ik soms vast zit in een rol of situatie? Dit heeft allemaal te maken met de toestand van ons eigen energiesysteem. Doordat lagere energiecentra gesloten zijn blijft de energie en daarmee ons bewustzijn daar hangen. We ervaren dat als een toestand van vastzitten in een beleving. Er zijn al heel wat psychologen die dat onderzocht hebben en spreken van meerdere persoonlijkheden die in ons zitten. Iedereen heeft hier wel eens een ervaring van. De ene keer ben je een vrij en blij kind de andere keer juist de onderzoekende wetenschapper of juist meer de strakke projectleider. Die beleving kan op dat moment ook juist te maken hebben met iets van boosheid. Op den duur is die emotie zelfs waar te nemen in iemands fysiek lichaam en bewegingen. Verkrampingen gaan bijvoorbeeld vaak in onze schouders en bovenrug vastzitten en emoties in de buik. Zo is al bij heel wat mensen het emotie buikje te zien. 

Nu begint het interessant te worden. Want door Yoga heb je geen Chinees restaurant meer nodig om in extase te komen. Uit de Yoga is af te leiden dat door de energieblokkades weg te halen en het lichaam te voorzien van voldoende energie we ons bewustzijn dus gecontroleerd omhoog kunnen brengen. Transcenderen naar subtielere niveaus. Samadhi is hierbij de hoogste vorm. Vervolgens blijkt dat wanneer we in samadhi zijn we ook weer langzaam de energieblokkades in lagere delen van ons wezen laten eroderen. Dat gaat vanzelf en is subtiel waarneembaar doordat die lagere gevoelens gewoon langzaam verminderen. Het slijt als het ware versneld weg. Door heel regelmatig de yogatechnieken toe te passen ontstaat dus langzaam het weggaan van deze blokkades.

De grote uitdaging is dus om regelmatig in de toestanden van samadhi te komen en blijven totdat je volledig vanuit samadhi kan leven. Dus onder alle omstandigheden balancerend leven vanuit het gevoel van liefde, extase, louter zijn of vanuit de toeschouwer in ons.  Op dat moment is ons bewustzijn volledig vrij zonder verstorende gedachten. Alsof we een veder licht blaadje zijn die dwarrelt en danst op de wind. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mag het licht uit?

Kayendriya Siddhir Asuddhi Kshayat Tapasah. Volmaaktheid van de zintuigelijke organen en het lichaam (komt) na het teniet doen van onzuiverheid door strenge onthouding ( YS 2.43) “Mmmm… dat ziet er niet best uit. Ik roep even mijn collega erbij”, zei de arts terwijl hij met een lichtje in mijn oog scheen. “Het lijkt wel of het licht uit je oog is verdwenen”, was de conclusie van mijn man die avond ervoor, terwijl ik uitgeblust op de bank zat. En ja, zo voelde het ook. Geen energie meer, de tank was leeg. Het was niet voor niets dat een paar weken ervoor ik op diezelfde bank al verzuchtte: “Ik wou dat het alvast Kerst was, even helemaal niets. In een kaarsvlam staren, wat lezen, samen zijn, spelletjes doen,   de natuur in.” En ik dacht terug aan de “kerstbubbel” van vorig jaar. Het zou wat mij betreft nu wel langer dan een week mogen duren. Er bleek nog maar zo’n 15% zicht in mijn oog te zijn. En het was nog wel mijn goede oog, het andere oog was al eerder gaan haperen. Toen ik oo...

Mooi he!

  Die aantrekkelijkheid, die samengaat met vreugde is Raga. Die afkeer, die met pijn samengaat, is Dvesha (YS 2.7 en 2.8)   “Can you make a picture please?” Voor ons stond een Amerikaanse toerist. Ze belemmerde het beeld van het schilderij “De amandelbloesem” van Van Gogh. Ze had snel een blik geworpen op het schilderij en maakte vervolgens met haar mobiel er een foto van, evenals van het naambordje dat er naast hing. Vervolgens had ze zich omgedraaid en probeerde ze een selfie te maken. Maar dat lukte   niet, waarop ze besloot onze hulp in te roepen. “Nee”, mompelde mijn zoon wat nors. Ik voelde me wat ongemakkelijk, maar pas later begreep ik zijn reactie. In de metro terug naar huis kwamen we tot het inzicht dat het steeds meer gaat om ons “selfie” en niet in dit geval om het schilderij van Van Gogh. Toeristen rennen in een half uur door het museum en zijn daarna druk bezig met het verspreiden van hun foto’s online. “I have been there.” Het was dinsdagmiddag en ik...

Wat heeft vilten nu met Yoga te maken?

Pratyahara of abstractie is, als het ware, de nabootsing door de zintuigen van het denkvermogen door zich terug te trekken , los te maken van hun objecten . (YS 2.54) “Waar zijn de yogamatjes?” Verbaasd keek hij om zich heen. Iedere zaterdagavond komt hij samen met nog een aantal andere jongens bij mij, om het alledaagse te ontstijgen. Door yoga te beoefenen, naar binnen te keren en op zoek te gaan naar (eigen) wijsheid. Maar dit keer was de ruimte leeg en nodigde ik ze uit om lekker aan de grote tafel te komen zitten. Ik had namelijk zin om te vilten. Stilte als een natuurlijke deken Na de uitleg over de vilttechniek, en een Youtube-filmpje over hoe de merino-wol geschikt wordt gemaakt om te vilten, gingen ze enthousiast aan de slag. “Is het goed zo?”, hoorde ik regelmatig, waarna ik ze liet zien hoe je het vilt zelf kan testen, door het even in het warme water te houden. Blijft het aan 1 stuk, dan kun je verder. Zoniet, dan vereist het nog wat meer gedu...