Doorgaan naar hoofdcontent

In de wolken

Samadhi is dat wat vergezeld gaat van beredenering, bespiegeling, zaligheid en het besef van louter zijn. (Patanjali 1:17)

"Heeft het gesmaakt?", vraagt de ober die even bij ons tafeltje langs komt. Eigenlijk hoeft hij het niet te vragen. Als hij ons observeert, ziet hij dat we helemaal in de wolken zijn. Er wordt niet meer gesproken, we genieten van de oesters in knoflooksaus, de coquilles in zwarte bonensaus en de ossenhaas met truffelsaus. Een keer per jaar verwennen we onszelf met een bezoek aan ons favoriete Chinese restaurant en toch kennen ze ons daar en worden we met alle egards ontvangen. Wij zijn dat gezin dat altijd in de wolken raakt.

En dat heeft alles te maken met bewustzijn. Waar is mijn bewustzijn nu? Hoe kan het dat ik soms vrolijk en blij ben maar een ander moment juist bang en verdrietig of boos. Hoe kan het dat het lijkt alsof ik soms vast zit in een rol of situatie? Dit heeft allemaal te maken met de toestand van ons eigen energiesysteem. Doordat lagere energiecentra gesloten zijn blijft de energie en daarmee ons bewustzijn daar hangen. We ervaren dat als een toestand van vastzitten in een beleving. Er zijn al heel wat psychologen die dat onderzocht hebben en spreken van meerdere persoonlijkheden die in ons zitten. Iedereen heeft hier wel eens een ervaring van. De ene keer ben je een vrij en blij kind de andere keer juist de onderzoekende wetenschapper of juist meer de strakke projectleider. Die beleving kan op dat moment ook juist te maken hebben met iets van boosheid. Op den duur is die emotie zelfs waar te nemen in iemands fysiek lichaam en bewegingen. Verkrampingen gaan bijvoorbeeld vaak in onze schouders en bovenrug vastzitten en emoties in de buik. Zo is al bij heel wat mensen het emotie buikje te zien. 

Nu begint het interessant te worden. Want door Yoga heb je geen Chinees restaurant meer nodig om in extase te komen. Uit de Yoga is af te leiden dat door de energieblokkades weg te halen en het lichaam te voorzien van voldoende energie we ons bewustzijn dus gecontroleerd omhoog kunnen brengen. Transcenderen naar subtielere niveaus. Samadhi is hierbij de hoogste vorm. Vervolgens blijkt dat wanneer we in samadhi zijn we ook weer langzaam de energieblokkades in lagere delen van ons wezen laten eroderen. Dat gaat vanzelf en is subtiel waarneembaar doordat die lagere gevoelens gewoon langzaam verminderen. Het slijt als het ware versneld weg. Door heel regelmatig de yogatechnieken toe te passen ontstaat dus langzaam het weggaan van deze blokkades.

De grote uitdaging is dus om regelmatig in de toestanden van samadhi te komen en blijven totdat je volledig vanuit samadhi kan leven. Dus onder alle omstandigheden balancerend leven vanuit het gevoel van liefde, extase, louter zijn of vanuit de toeschouwer in ons.  Op dat moment is ons bewustzijn volledig vrij zonder verstorende gedachten. Alsof we een veder licht blaadje zijn die dwarrelt en danst op de wind. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Win een yogavakantie naar Bali

Samadhi is dat wat vergezeld gaat van beredenering, bespiegeling, zaligheid en het besef van louter zijn. (Patanjali 1-17) “Maak kans op een yogavakantie naar Bali”, lees ik op de verpakking van het pak Optimel dat voor me staat op het campingtafeltje. “Een vakantie voor 2 ter waarde van 5000 euro.” De tekst wordt vergezeld van een sfeervolle foto van een slanke dame die bij ondergaande zon in de sukhasana zit met haar handen boven haar hoofd. “Mag ik nog wat drinken, mam?”, gromt onze puberzoon aan de andere kant van de tafel. Hij is met het verkeerde been uit bed gestapt. Ondertussen grist zijn zus het pak voor hem weg en drinkt het met vier teugen leeg. “Adem in, adem uit”, zeg ik tegen mezelf. Al beseffende dat onze vakantie met zijn vijven in een kleine tent met veel Hollandse regen en kou misschien wel veel meer te maken heeft met yoga, dan de trip naar Bali. “Hoe komt het dat mijn voeten nauwelijks een afdruk maken in het zand?”, had dochter gevraagd, toen we die avond

Geld maakt niet gelukkig

Het gebrek aan werkelijkheidsbesef, het gevoel van "ik-ben-heid"of egoisme, het gevoel van aangetrokken te worden tot en afgestoten te worden van de objecten en het krachtige verlangen te leven (in een lichaam) zijn de grote bezoekingen of oorzaken van alle ellende in het leven. (Patanjali 2-3) “Ga even rustig zitten,” zei man Erwin toen ik met de hond binnen kwam lopen. Hij zat op de bank en ik zag aan hem dat er iets aan de hand was. “Dit geloof je niet”, vervolgde hij met zachte stem, waarbij hij tuurde in het scherm van de computer. Ik keek met hem mee en kon mijn ogen niet geloven: hij zou een enorme hoeveelheid geld krijgen. “Dit kan niet waar zijn, hier klopt iets niet, er zit vast een addertje onder het gras”.  En ik vertelde hem over de vreemde verzoeken die ik regelmatig per e-mail kreeg. Ik hoefde maar te klikken op de link en het geld zou naar me toestromen. Er werd regelmatig voor gewaarschuwd. Maar dit bleek te kloppen, tot in de kleinste details. “Geld

Ben je eenzaam?

Het gebrek aan werkelijkheidsbesef, het gevoel van "ik-ben-heid"of egoisme, het gevoel van aangetrokken te worden tot en afgestoten te worden van de objecten en het krachtige verlangen te leven (in een lichaam) zijn de grote bezoekingen of oorzaken van alle ellende in het leven. (Patanjali 2-3) “Sorry, mag ik hier zitten?” Ik keek de man even aan die tegen het raam aangedrukt op het bankje in de metro zat. Hij had wel wat weg van Mr. Bean. Naast  hem was de enige plek die nog beschikbaar leek. Andere mensen hadden demonstratief hun tas naast zich neergezet, of waren zo breed gaan zitten dat er echt geen medepassagier bij kon. “Ja, graag”, mompelde hij verlegen en richtte zijn aandacht direct weer op zijn grote aktetas, waar een banaan uit te voorschijn kwam. De banaan werd van de schil ontdaan en in 1 keer naar binnen gewerkt. Verbaasd keek ik toe. Terwijl de metro vertrok keek ik nieuwsgierig om me heen naar de andere reizigers. De meeste mensen waren druk bezig met