Het geziene (de objectieve kant van de manifestatie) wordt gevormd door de elementen en de zintuiglijke organen, heeft de aard van inzicht, werkzaamheid en stabiliteit (sattva, rajas en tamas) en heeft ten doel (Purusha) ervaring en bevrijding (te schenken). (Patanjali 2: 18)
Buiten tjilpten de vogels er op los, de zon piepte door de gordijnen heen. Het beloofde een zonnige lentedag te worden. Ik pakte mijn bril van het nachtkastje en zette hem op. Om hem daarna meteen weer af te zetten en de glazen te poetsen met het laken. Maar het wazige beeld in mijn rechteroog bleef. Rechte lijnen waren in dat oog golven en als ik ergens op focuste, zag ik een grote bruine plek.
Ach een beetje te druk gehad. En misschien waren al die oefeningen de laatste tijd op het manipura chakra (vuurcentrum) teveel geweest. Ik besloot mijn eigen “yoga plan van aanpak” te maken. In het verleden was het me immers ook wel eens gelukt om mezelf te genezen. Turend in het computerscherm, schreef ik de mails om alle afspraken voor die week af te zeggen. Dit zou mijn vuurproef worden.
Een week lang trok ik me zoveel mogelijk terug in stilte. En ik kwam tot het besef dat ik hiervoor helemaal niet op yogavakantie naar India hoef. In die stilte ging ik pas echt ervaren wat al die yogatechnieken en theorieen betekenden. Er was vaak niets meer, ik ging helemaal op in het niets. Wat ik achteraf niet kan beschrijven. Maar als ik mijn ogen opende, was daar weer de realiteit van een oog dat steeds verder achteruit ging.
In de volgende stilte vroeg ik om hulp: “Vertel mij alsjeblieft wat te doen.” Het antwoord was bizar: naar de dokter. Ik besefte dat ik het niet zelf kon oplossen en maakte een afspraak met de huisarts. Ik vroeg mijn naasten om hulp en iedereen deed het op zijn manier. Mijn man zette zijn kennis van esoterische genezing in, mijn vriendin beschermde me met haar licht, mijn moeder vergezelde me naar het ziekenhuis, mijn yogaleraar gaf me suggesties voor andere yogatechnieken. En bevestigde mijn aanname: dit is mijn vuurproef.
Ik kon me weer herinneren wat ik daarover had geleerd in zijn lessen. Er komt een moment dat een ieder die intensief yoga beoefent zijn beproeving krijgt. Een soort examen waar je het geleerde in de praktijk kan brengen en daarmee ook een sprong in je ontwikkeling maakt. Ik kan me herinneren dat er al een aantal medecursisten zo’n beproeving hadden meegemaakt: een ernstig auto ongeluk, een ingeklapte long, het verlies van je baan, een naaste die overlijdt. Mijn leraar riep dan: ik gun jullie veel ellende, want daar groei je van.
Het licht in mijn ogen is nog niet helemaal terug. maar daarvoor in de plaats heb ik veel inzicht gekregen. Ik ben wakkerder geworden.
Reacties
Een reactie posten