Doorgaan naar hoofdcontent

Begin niet aan Yoga. Stop er ook niet mee.

Het doel van de vereniging van Purusha en Prakrti is dat Purusha het besef zal verkrijgen omtrent zijn ware aard en ook de ontplooiing van de krachten, inherent in hem en Prakrti. (Patanjali, 2-23)


“Hallo, goedenavond, is hier de yogaschool?” Voor me staat een vriendelijke man in trainingspak. Zijn fiets staat geparkeerd voor het huis en het lampje brandt nog. Verbaasd kijk  ik hem aan. “Ja, eh nee”, stamel ik en ik nodig hem uit om even binnen te komen. Op de bank vertelt hij zijn verhaal. Over zijn zoektocht in het leven en zijn behoefte om weer yoga op te pakken. We schenken hem een kopje Yogi thee in en Erwin neemt de tijd om hem het een en ander uit te leggen over Raja Yoga. Geinteresseerd luistert hij toe. “Wanneer kan ik beginnen?”, vraagt hij na afloop. “Laat het eerst maar rustig bezinken, lees de website goed door. En als je volgende week de klik nog voelt, ben je van harte welkom.” Terwijl hij wegfietst, kijk ik hem na. Zal hij terugkomen?

“Bel me effe terug…”, hoor ik een paar dagen later op mijn voice mail. En dat deed ik. “Ja, weet je, ik heb een uitzending van Pauw gezien op televisie en daar was een man die vertelde dat je gelukkig wordt van Yoga. En mijn fysiotherapeut zei ook dat het goed voor me zou zijn. Want ik heb last van mijn rug.” Ik probeer uit te leggen wat Raja Yoga is en terwijl ik bij de uitleg van de 6e stap ben, valt hij me in de rede. “Ja, mediteren doe ik al jaren. Omdat ik altijd zoveel denk, daar word ik lekker rustig van. Dat kan ik al hoor, dat hoef ik niet meer te leren.” “Waar is de yogaschool, kan ik niet een keer een proeflesje bij je komen volgen. Vandaag of zo?” En ook deze man adviseer ik om eens rustig de website te bekijken. En als hij volgende week nog een klik voelt, dan is hij van harte welkom.

“Wil je soms geen leerlingen?”, vraagt dochter Rosalie, die tijdens het telefoongesprek meeluisterde. En ik vertelde haar mijn overwegingen. “Slechts een kleine groep mensen is geschikt om het pad van Raja yoga te bewandelen. Dat is de Yoga die verder gaat waar andere yogastromingen stoppen. Het zijn de mensen die zich afvragen wie ze werkelijk zijn, waarom ze op aarde zijn, wat de reden is van het fysieke bestaan. De mensen die zich geroepen voelen of die al een spirituele realisatie hebben gehad.” “Tegenwoordig echter wordt vaak Yoga beoefend vanuit persoonlijke doelstellingen: een gezonder lichaam, rust, ontspanning, kracht, soepelheid of om bepaalde vermogens te verkrijgen.”

Maar er kleven gevaren aan het beoefenen van Raja Yoga. Het fysieke lichaam neemt aan kracht en soepelheid toe, maar zal ook gaan stuiten op blokkades. Iedere enthousiaste yogabeoefenaar heeft wel de nodige blessures opgelopen. Om daar vooral van te leren hoe je deze zelf kunt aanpakken en wat de betekenis er van is voor je ontwikkeling. Bovendien, bij een te eenzijdige yogabeoefening (bijvoorbeeld alleen de asana’s doen die je prettig vindt), ontstaat er een onevenwichtige ontwikkeling. Daarbij ontstaat er een spanningsveld tussen het gevoel dat je oproept op het yogamatje van harmonie en de situatie waarin je je daarbuiten ervaart. Door de zuivering van je lichaam wordt je steeds gevoeliger voor onzuiverheden (in bijvoorbeeld voeding).

Er zijn twee wegen tot yoga: de discipline en de overgave. De eerste is moeilijk. Je bent dan aan je eigen mogelijkheden overgeleverd. Dit is de Westerse benadering. De andere weg is die van overgave, die vooral door de mensen in het Oosten wordt beoefend. De Moeder maakt in haar boek Alle leven is Yoga hierover een mooie vergelijking: je kunt de houding aannemen van het aapje of van de poes. Het aapje klampt zich krampachtig vast aan zijn moeder om maar niet te hoeven vallen. Het poesje laat zich dragen. Het geeft zich over aan de zorg van moederpoes en hoeft alleen maar “Miauw, miauw” te roepen. Terug naar het yogamatje. Je kunt je bij iedere asana laten helpen door overgave en dan krijg je dat gelukzalige gevoel in welke houding dan ook. Of je doet het op eigen kracht, en dan wordt het een “work out”. Het streven is om beide wegen te combineren: de discipline om jezelf te ontwikkelen, in overgave.

De mensen met de grootste mogelijkheden, ontvangen ook de grootste moeilijkheden in de Yoga en in het leven. Waarom is dat zo? Omdat men om grote mogelijkheden op het pad van yoga aan te kunnen, moet beschikken over grote capaciteiten: kracht, doorzettingsvermogen, vertrouwen. De onopvallende karakters gaan in het algemeen hun gangetje, zonder al te veel lastig gevallen te worden door klesa’s. Is dat goed nieuws? Nee. Moeilijkheden zijn kansen om te groeien, om je verder te ontwikkelen. De aard van de moeilijkheid die je ervaren hebt is een aanwijzing van de aard van de overwinning die je te behalen hebt.  Het zijn dan ook de mensen die in grote moeilijkheden zijn gekomen in hun leven, uiteindelijk vol overgave het pad van Raja Yoga gaan bewandelen. Ze hebben een wit licht gezien, weten zeker dat er meer is. En gaan net zo lang op zoek totdat ze het gevonden hebben.

De weg is lang. En er zullen momenten zijn dat je meent dat het eind in zicht is. Dat je denkt dat je de  sleutel gevonden hebt. En momenten dat je je afvraagt: “Waar doe ik het allemaal voor. Ik kan toch net als zovele anderen mijn leven leven, er zoveel mogelijk van genieten en aan het eind beseffen dat dit het was?” De oude wijzen hebben het in vele geschriften benadrukt: “Stop niet met Raja Yoga, want dan raak je het geloof kwijt.” En daar voeg ik aan toe: “Begin er alleen aan, als je je diep van binnen geroepen voelt. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Win een yogavakantie naar Bali

Samadhi is dat wat vergezeld gaat van beredenering, bespiegeling, zaligheid en het besef van louter zijn. (Patanjali 1-17) “Maak kans op een yogavakantie naar Bali”, lees ik op de verpakking van het pak Optimel dat voor me staat op het campingtafeltje. “Een vakantie voor 2 ter waarde van 5000 euro.” De tekst wordt vergezeld van een sfeervolle foto van een slanke dame die bij ondergaande zon in de sukhasana zit met haar handen boven haar hoofd. “Mag ik nog wat drinken, mam?”, gromt onze puberzoon aan de andere kant van de tafel. Hij is met het verkeerde been uit bed gestapt. Ondertussen grist zijn zus het pak voor hem weg en drinkt het met vier teugen leeg. “Adem in, adem uit”, zeg ik tegen mezelf. Al beseffende dat onze vakantie met zijn vijven in een kleine tent met veel Hollandse regen en kou misschien wel veel meer te maken heeft met yoga, dan de trip naar Bali. “Hoe komt het dat mijn voeten nauwelijks een afdruk maken in het zand?”, had dochter gevraagd, toen we die avond

Geld maakt niet gelukkig

Het gebrek aan werkelijkheidsbesef, het gevoel van "ik-ben-heid"of egoisme, het gevoel van aangetrokken te worden tot en afgestoten te worden van de objecten en het krachtige verlangen te leven (in een lichaam) zijn de grote bezoekingen of oorzaken van alle ellende in het leven. (Patanjali 2-3) “Ga even rustig zitten,” zei man Erwin toen ik met de hond binnen kwam lopen. Hij zat op de bank en ik zag aan hem dat er iets aan de hand was. “Dit geloof je niet”, vervolgde hij met zachte stem, waarbij hij tuurde in het scherm van de computer. Ik keek met hem mee en kon mijn ogen niet geloven: hij zou een enorme hoeveelheid geld krijgen. “Dit kan niet waar zijn, hier klopt iets niet, er zit vast een addertje onder het gras”.  En ik vertelde hem over de vreemde verzoeken die ik regelmatig per e-mail kreeg. Ik hoefde maar te klikken op de link en het geld zou naar me toestromen. Er werd regelmatig voor gewaarschuwd. Maar dit bleek te kloppen, tot in de kleinste details. “Geld

Ben je eenzaam?

Het gebrek aan werkelijkheidsbesef, het gevoel van "ik-ben-heid"of egoisme, het gevoel van aangetrokken te worden tot en afgestoten te worden van de objecten en het krachtige verlangen te leven (in een lichaam) zijn de grote bezoekingen of oorzaken van alle ellende in het leven. (Patanjali 2-3) “Sorry, mag ik hier zitten?” Ik keek de man even aan die tegen het raam aangedrukt op het bankje in de metro zat. Hij had wel wat weg van Mr. Bean. Naast  hem was de enige plek die nog beschikbaar leek. Andere mensen hadden demonstratief hun tas naast zich neergezet, of waren zo breed gaan zitten dat er echt geen medepassagier bij kon. “Ja, graag”, mompelde hij verlegen en richtte zijn aandacht direct weer op zijn grote aktetas, waar een banaan uit te voorschijn kwam. De banaan werd van de schil ontdaan en in 1 keer naar binnen gewerkt. Verbaasd keek ik toe. Terwijl de metro vertrok keek ik nieuwsgierig om me heen naar de andere reizigers. De meeste mensen waren druk bezig met