Hun werkzame modificaties (wijzigingen) moeten door meditatie stilgelegd worden (Patanjali 2-11)
"Wat kom je hier eigenlijk doen?" Had mijn yogaleraar gevraagd bij ons kennismakingsgesprek. Ik zat voor hem op een yogakussentje en was door en door nat. Het leek me fijn om op de fiets naar zijn school te komen, maar halverwege was het weer omgeslagen en stond ik dus als een verzopen kat voor hem. "Allereerst kom ik schuilen", verzuchtte ik. En tegelijkertijd besefte ik dat dit zowel letterlijk als figuurlijk bedoeld was.
Mijn leven bestond op dat moment uit ups en downs. Het ene moment had ik het gevoel dat ik de hele wereld aan kon, het andere moment bleef ik het liefst in bed liggen met een deken over me heen getrokken. Om het voor hem te verduidelijken maakte ik met mijn hand een golfbeweging. "Dat is yoga", vertelde hij mij met een zachte geruststellende stem. En hij legde vervolgens uit hoe de verschillende yogatechnieken mij konden helpen meer controle te krijgen over mijn gemoedstoestand. Het voelde goed en ik schreef me direct in voor zijn opleiding. Dat was jaren geleden.
Ik ontdekte dat het yogakussentje inderdaad mijn schuilplaats werd, de plek om tot mij zelf te komen. Om me niet meer zo druk te maken over de wereld om me heen, over mijn gezondheid, over mijn familie. Het werd steeds rustiger. "Als je ergens door wordt geraakt, wat kun je dan het allerbeste doen?", was de vraag die mijn yogaleraar regelmatig stelde aan de groep. Wanneer een leerling verdrietig was over haar zieke vader, wanneer iemand net was ontslagen, wanneer iemand in een echtscheiding verkeerde, wanneer iemand het even helemaal niet meer zag zitten. Het antwoord wisten we natuurlijk al lang: "op je kussentje zitten en mediteren." Maar juist op die momenten was dat het allermoeilijkste.
Het besef ontstond dat het yogaleven niet alleen maar bestaat uit "genieten en ontspannen". Dat je klesas op je pad krijgt, waardoor je wordt geraakt en je uit evenwicht komt. En dat je juist van die momenten het meeste kan leren. Over hoe je zelf weer de controle over je leven kunt terugkrijgen. En je dus niet meer laat leven. Dat geeft een gevoel van vrijheid.
Een voorbeeld dichtbij huis: de winterdip. De afgelopen maand werd het kouder, natter en was er steeds minder daglicht te zien. "Van mij mag het wel weer zomer worden.", mopperde de cassiere in de supermarkt. En ik had de neiging om in te stemmen. Totdat ik besefte dat we deze periode juist nodig hebben om naar binnen te keren, ons weer te verbinden met onszelf en met elkaar. Eigenlijk is dat wat we in de natuur ook zien gebeuren.
De golfbeweging (die ik destijds met mijn hand maakte) zag ik nadien nog regelmatig voor me. Langzamerhand ontstond er echter meer harmonie. Ik kan tevreden zijn met de topdagen en met de rotdagen. Gelijkmoedigheid is het toverwoord.
Reacties
Een reactie posten